Od Chloë cd. Tsume

-Wiesz, że to podróby?- śmiała się całym ciałem. Miałam ochotę wbić jeden ze sztyletów w jej pieprzone gardło, ale powstrzymałam się. Czas pokazać najmniej złośliwą część mej duszy. Wymyśliłam skromny plan, który miał się zakończyć… No właśnie, czym? Jak najdelikatniej weszłam jej w głowę i znalazłam tam, co szukałam. Namiary do tego całego klanu Desert Eagles. Postanowiłam ją zagadać.

-Masz pojęcie, dlaczego? Bo gdy się nie ma broni i ucieka, warto mieć choćby jeden przyrząd do zabijania- nie wykryłam u niej zdolności czytania w myślach, z czego się cieszę. Jest za to zwinna. Wymknęłam się z jej umysłu i włożyłam rękę do kieszeni, gdzie natknęłam się na kilka fiolek. Były małe i trzymałam je na ostatnią szanse. Ten moment nadszedł. No dobra, nie będę ich tak marnować… Przynajmniej ją postraszę.- A teraz proszę oddaj mi kurtkę. No chyba, że nie chcesz po dobroci?

-Wiesz, może sobie zatrzymam, ładna taka… EJ!!!- krzyknęła gdy pojawiłam się znienacka za nią. Przytrzymałam ją za ramię i nad jej głową trzymałam buteleczkę, która na razie jest zwykłą wodą z barwnikiem, ale z telekinezą natychmiast może się stać miksturą bólu.

-Ten się śmieje, kto się śmieje ostatni!- Oddała mi kurtkę, a ja wylałam na nią wodę. Pojawiłam się przed nią.

-Ty!!! Chodź już do tej bazy, bo więcej nie wytrzymam!- zadeklarowała.

-A po cholerę mi to? I dziękuję za uwagę, lubię być niemiłą dziewczynką- chichot z mojej strony.- Jestem…- podałam jej kartkę z moim imieniem i nazwiskiem.

-Chloë? Ciekaw…-[powiedziała Klołi].

-Wymawia się Chloë!!!- [mówi się Klo] wywrzeszczałam na nią. Zawsze ci popieprdoleni ludzie mnie tak nazywali. Nie chciałam jej od razu powiedzieć, tylko się wywrzeszczeć.

-Lepiej chodźmy Chloë. Chcę zdążyć przed zmrokiem- rzekła.

Szłyśmy ścieżką przez ciemny las. Ptaki przestawały śpiewać cholerną melodię i wylatywały nietoperze. Zmieniłam się w lisa, bo mi się chodzić nie chciało, w sensie jako człowiek. Chodzenie nigdy się nie znudzi gdy ma się ADHD. Zabrałam trochę ziół do eliksirów i podbiegałam do Lithae. Stała jak wryta i pokazała palcem jakiegoś człeka.

-To Rite, szpieg. Mamy, przepraszam WY macie z wojnę z ich klanem- szepnęła. Przeszłyśmy na około i na szczęście nas nie zauważył. Potem już leciałyśmy do jakiejś kobiety.

-Tsume! Rite w waszym klanie. Przyprowadziłam nową z rozkazu Chu, a teraz bye!- i wbiegła do lasu. Tyle z niej było…

<Tsume?>